4-5 lutego 2013, Katarzyna Marciniak

Oczywiście odpoczywać – w granicach rozsądku – pamiętając, że „wszystko ma swój czas.” My właśnie tak zrobiliśmy. Przez pierwsze cztery dni odpoczywaliśmy, a …

… piątego dnia, czyli 1 lutego, skorzystaliśmy z zaproszenia zboru w Legnicy. Wzięliśmy udział w jednym ze spotkań dla dzieci. Temat spotkania brzmiał: Módlmy się. Po miłym przyjęciu i zapoznaniu się z legniczanami my (Maciuś i Kubuś, Samuelek, Gosia i Michał) nauczyliśmy się śpiewać dwóch pięknych pieśni. Niestety, nie mamy nagrania naszego występu, ale poniżej podajemy do nich linki w wykonaniu innych.

Otwórz Bogu serce swoje, otwórz Bogu drzwi

                  e

Ref.: Otwórz Bogu serce swoje,

     D         e

Otwórz Bogu drzwi!

       e                     C

1. Dlaczego stoisz, dlaczego milczysz?

    D          e

Odkryj swoją twarz!

                              C

Spójrz w oczy Bogu, spójrz prawdzie w oczy,

      D             e

Czy jeszcze wiarę masz?

2. Nie mów już więcej, nie moja sprawa.

Ja mam swój własny świat.

Zobacz dokoła tysiące ludzi,

Serce im swoje daj.

3. Bogu daj serce, a ludziom uśmiech,

Dla siebie weź cierpień krzyż.

I przebudowę świata na lepsze

Od siebie zacznij dziś.

Wykonanie:

Zanim zapoznacie się z następną pieśnią, przeczytajcie Psalm 148.

Niech zabrzmi Panu chwała w niebiosach

Ref.:

Alleluja, Alleluja, Alleluja,

Alleluja! a G F e a

1. Niech zabrzmi Panu chwała w niebiosach, a e a

na wysokościach cześć niech oddadzą, G C G a

wielbijcie Pana, duchy niebieskie, F G a

wielbicie Pana, Jego zastępy e a

2. Słońce, księżycu, wielbijcie Pana,

gwiazdy świecące wielbijcie Pana,

niebiosa niebios, wielbijcie Pana,

wody podniebne wielbijcie Pana!

3. Niech wszyscy wielbią Imię Pana,

bo Jego Słowo stwarza wciąż wszystko,

bo tylko Jego Imię jest wzniosłe,

niechaj na wieki brzmi Jego chwała!

4. On daje siłę swemu ludowi,

z prochu podnosi swoich przyjaciół,

jest Bogiem bliskim dla Izraela,

swoich wybranych On sam umacnia.

5. Niech zabrzmi chwała Ojcu, co stwarza,

Jego Synowi, który jest Panem,

Duchowi, który w nas zamieszkuje,

przez wszystkie wieki wieków. Amen!

Wykonanie: 

Uczestniczyliśmy także w zajęciach biblijnych. Z uwagą wysłuchaliśmy ciekawie opowiedzianej historii o wskrzeszeniu Łazarza opowiedzianej przez ciocię Alinę. Dzięki niej zauważyliśmy bardzo ważny fakt. Zanim Pan wskrzesił z martwych swego przyjaciela, zwrócił się do Swego Ojca słowami: „Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał.” (J 11:41). To znaczy, że wcześniej Pan Jezus modlił się do Boga. To dla nas wspaniały wzór i świadectwo tego, że Bóg – stworzyciel nieba i ziemi - wysłuchuje modlitw. Zostaliśmy zachęceni do rozmów z Panem Bogiem.

Na zakończenie mieliśmy do wykonania niezwykłe zadanie. W grupach wybraliśmy jedną osobę, którą musieliśmy „zabalsamować” … nie zgadniecie czym – papierem toaletowym. Nie było to wcale łatwe, ale udało się nam. Żebyśmy tylko zapamiętali, że Łazarza owinięto OPASKAMI.

Po pysznym obiedzie czekał na nas jeszcze tor przeszkód i poszukiwanie fantów. Z żalem opuszczaliśmy gospodarzy spotkania, dziękując im serdecznie za spotkanie i pozostawiając ich z Panem Bogiem.

Nazajutrz spotkaliśmy się w naszym zborze - wszędzie dobrze, ale u siebie najlepiej. Naszym ciociom udało się chociaż dwa dni być z nami. Dziękowaliśmy za to Panu Bogu i w poniedziałek, i we wtorek. Samuel z żalem pytał: Dlaczego jutro (czyli w środę) nie spotykamy się!? Ale, ale … zacznijmy wszystko od początku.

Naszym celem było Słowo Boże z 4 rozdziału Przypowieści Salomona: „Nabywaj mądrości, nabywaj rozumu”. W poniedziałek uczyliśmy się tego teoretycznie, ale we wtorek był sprawdzian z praktyki. Dobrze, że ciocie też brały udział w sprawdzianie.

Bileam i Balak. Czyż te imiona nie mogą mylić się małym dzieciom? Dzięki historii opowiedzianej przez ciocię Patrycję zrozumieliśmy w końcu, kto kim jest.

Ale najlepsze okazało się na końcu – uparty osioł, a raczej oślica. Uparty jak osioł … - to nie brzmi zbyt dumnie. My jednak będziemy UPARCIE dążyć do zdobywania mądrości.

Mieliśmy też okazję bawić się, sprawdzić, jak tam wiedza starszaków odnośnie ewangelii św. Łukasza (stwierdzili, że muszą ją nadal „szlifować”) i robić WSPÓLNIE prace plastyczne, ale o tym na razie cisza.

Pewnie jesteście ciekawi, czy nasze ciocie zdały egzamin z mądrości, bo my go zdaliśmy. Tak, ciocie też zdały, nawet nie zauważyliśmy, że czasem musiały przypominać nam o naszych tatusiach.

Spotkania rozpoczynały się i kończyły wspólną modlitwą oraz śpiewem na chwałę dla Pana Boga. To dzięki Jego błogosławieństwu przeżywaliśmy dobry czas.

Prosimy Was, wszystkich czytających, o modlitwy za nas - dzieci i nasze ciocie. Niech dobry Bóg obdarzy Was swoim pokojem.